Het gaat hier erg goed en heb zowaar een supersnelle internetverbinding gevonden. Vandaar extra veel foto´s deze keer. Ik heb zondag mijn laatste dag bij EBS gehad. We hebben toen kerst gevierd met alle kinderen van het project. De kinderen hebben nu 4 weken vakantie en ik ben nu dus helemaal vrij om te doen en te laten wat ik wil. Het is wel erg snel gegaan en jammer dat de kerstvakantie zo ongunstig valt voor mijn verblijf. Heb echt een mooie indrukwekkende tijd gehad en kunnen zien hoe het aan de andere kant van de wereld is. Vorige week hebben we enkele families bezocht in de buitenwijken van Jocotenango. Die mensen hebben echt bijna niks en bijna geen mogelijkheden op een beter leven. In Guatemala ben je voor de rest van je leven veroordeeld tot een zwaar leven als je in de laagste klasse wordt geboren. Er is nauwelijks een middenklasse, dus de sprong naar een hogere klasse is bijna onmogelijk. Gelukkig is EBS in staat om er voor de families en kinderen wat van te maken en het is mooi om te zien hoe de eerste kinderen nu een echt goeie baan krijgen met behulp van EBS! Natuurlijk is het een druppel op een gloeiendhete plaat, maar elk kind in EBS is er natuurlijk eentje minder.
Kindjes uit de klas met strenge Profe Mauri, zoals ze me noemen.
Tanden poetsen! Doen de kinderen op school, aangezien ze hier thuis vaak geen geld voor hebben.
De keuken, waar ik ook mee heb geholpen om wat culinaire hoogstandjes tot stand te brengen.
Kerstliedjes oefenen voor de kerstviering.
Ontbijt om 8:00.
Klassenfoto.
Jefferson.
Joaquin is in het verleden keihard gevallen en mist nu al zijn voortanden. Hij heeft helemaal geen ouders meer en heeft het dus extra niet getroffen.
Foto van de ochtendgroep. Deze krijgen hier 's morgens les totdat ze een beroepsopleiding gaan volgen (een soort vooropleiding dus). 's Middags komt de middaggroep die 's morgens naar speciale scholen gaat voor een beroepsopleiding.
Rechts de herrieschopper van de klas: Kevin.
Claudia. Heeft net een heupoperatie gehad en kan langzaam maar zeker normaal lopen. EBS heeft dit betaald.
Kindjes in de sloppenwijken.
Familie die we bezocht hebben. De vader is bakker en ging meteen voor ons aan de slag toen we kwamen. Veel Nederlandse bakkers kunnen nog wat van hem leren: lekker brood!
Huisje van de familie van Mishell. Met geld van het project hebben ze een huis gemaakt van golfplaten. Hiervoor hadden ze geen huis en sliepen ze onder het afdakje van de 'keuken' op de foto hier beneden.
'Keuken'
Mishell in de slaapkamer die ze moet delen me haar zusje.
Buitenwijken van Jocotenango
Baila La Bamba!
Genoeg ellende! Wat heb ik verder nog gedaan? Met huisgenoot Joep de actieve vulkaan Pacaya bezocht en 5 meter van de lava gestaan! Indrukwekkend en volgens mij nergens ter wereld mogelijk, behalve natuurlijk in Guatemala. Met onze groep van 20 toeristen gingen 2 zwaar bewapende gidsen mee. Maakt inmiddels al niet meer zoveel indruk op me, aangezien hier op elke hoek van de straat bijna complete legers staan. Heb me hier trouwens nog geen moment onveilig gevoeld, maar je moet ook niet al te stomme dingen doen.
Ik heb ook nog met 2 Nederlanders en een Guatemalteekse gids gemountainbiked door de bergen en dorpjes, hetgeen natuurlijk niet helemaal vlekkeloos voor deze kluns is verlopen: broek kwam in de ketting terecht, 4 meter naar beneden gerold, en in een beekje terecht gekomen. Gaat verder goed, dus mag niet klagen! Schade: broek kapot.
Links: marathonjumpstyle in Guatemala; Rechts: lokale viering van de verovering door de Spanjaarden: raar, maar wordt door de oorspronkelijke bevolking gevierd (waarschijnlijk een excuus voor een feestje!).
Feliz navidad vanuit San Pedro!
Kerstviering met heuse travestietenact.
Profesora Carol en ik: het dreamteam van de Ovejitas-klas (schaapjes-klas).
Waarschijnlijk ga ik morgen een dagje naar de hoofdstad Guatemala-Stad en later deze week zal ik Antigua verlaten. Weet nog niet zeker of het El Salvador wordt of Mexico, maar bij de volgende update meer daarover. Bedankt voor alle mailtjes, hou me op de hoogte van alles in Nederland of waar dan ook!
Saludos, Maurits
